Laat ik voorop stellen dat ik niet het sportiefste meisje ben dat je tegen zult komen. In mijn vrije tijd ben ik geen hardloper, lange afstands wandelaar, bergbeklimmer of tennisser. Maar sinds ik nog maar 11 kilometer van mijn werk woon wilde ik toch wat minder vaak de auto pakken. Vorig jaar heb ik dan ook een paar dagen de fiets van mijn moeder geleend toen mijn auto gekeurd moest worden. Een fiets met trapondersteuning wel te verstaan (waar ik haar het jaar daarvoor nog van had gezegd dat dat toch voor oude mensen was). Ideaal!
Maargoed, daar kon ik toch echt niet aan beginnen als begin dertiger. Totdat ik hoorde dat je tegenwoordig best wel hippe exemplaren hebt en die ook gebruikt worden door de twintigers en dertigers onder ons. Ik was om!
Dus sinds dit voorjaar heb ik er eentje. Een hippe Sparta E-Bike met mand. Ik maak mezelf wijs dat je haast niet kunt zien dat er een accu onder die mand verstopt zit (ahum). En hoewel mensen me nog steeds uitlachen als ik vertel dat ik er eentje heb, heb ik er toch maar mooi al meer dan 1000 km op zitten. Dat zijn bijna 100 ritjes. Wat betekent dat ik toch al 50x de fiets gepakt heb om naar het werk te gaan en ik elke dag een uurtje beweeg en buiten ben. Wat nog altijd een stuk gezonder is dan de auto te pakken.
Wat dan wel weer jammer is, is dat sommige collega's (na een half jaar fietsen naar het werk) nog steeds vol verbazing vragen "Ben je op de fiets?". En dat Alwin gisteren zei dat het hem alles mee viel dat ik zo vaak de fiets pak (moet eerlijk zeggen dat ik dat zelf ook niet had gedacht....). Tja, van dat a-sportieve imago zal ik wel nooit af komen :).
Trouwens, hij fietst gewoon elke dag een dikke 30 km van en naar het werk op een fiets zonder e- er voor. Dat is pas knap! Ondertussen houd ik het lekker bij mijn ouwe lullen fiets!
Maargoed, daar kon ik toch echt niet aan beginnen als begin dertiger. Totdat ik hoorde dat je tegenwoordig best wel hippe exemplaren hebt en die ook gebruikt worden door de twintigers en dertigers onder ons. Ik was om!
Dus sinds dit voorjaar heb ik er eentje. Een hippe Sparta E-Bike met mand. Ik maak mezelf wijs dat je haast niet kunt zien dat er een accu onder die mand verstopt zit (ahum). En hoewel mensen me nog steeds uitlachen als ik vertel dat ik er eentje heb, heb ik er toch maar mooi al meer dan 1000 km op zitten. Dat zijn bijna 100 ritjes. Wat betekent dat ik toch al 50x de fiets gepakt heb om naar het werk te gaan en ik elke dag een uurtje beweeg en buiten ben. Wat nog altijd een stuk gezonder is dan de auto te pakken.
Wat dan wel weer jammer is, is dat sommige collega's (na een half jaar fietsen naar het werk) nog steeds vol verbazing vragen "Ben je op de fiets?". En dat Alwin gisteren zei dat het hem alles mee viel dat ik zo vaak de fiets pak (moet eerlijk zeggen dat ik dat zelf ook niet had gedacht....). Tja, van dat a-sportieve imago zal ik wel nooit af komen :).
Trouwens, hij fietst gewoon elke dag een dikke 30 km van en naar het werk op een fiets zonder e- er voor. Dat is pas knap! Ondertussen houd ik het lekker bij mijn ouwe lullen fiets!
RSS Feed